Odpowiedzialność, Poświęcenie, Heroizm....

Miałem pisać zupełnie o czymś innym, ale wpadł mi w oko artykuł o przedwojennym bokserze, Billym Miske. W wieku 24 lat dowiedział się od lekarzy, że wysiadła mu nerka. Dzisiaj miałby przeszczep i po problemie, ale wtedy był to wyrok śmierci, dali Billemu pięć lat życia. Lekarze sugerowali mu zaprzestać walk w ringu, no bo wiadomo, uderzenia w korpus, w brzuch, w nerki... Ale lekarze nie wiedzieli że Billy wpędził się w poważne tarapaty finansowe. Prowadził bowiem komis samochodowy, był zbyt hojny, za bardzo ufał ludziom, którzy podawali się za jego przyjaciół. No i Billy zamiast się leczyć, spędzać ostatnie lata z rodziną, walczył nadal. Od odczytania wyroku przez lekarzy, Billy stoczył ok 30 walk i wciąż był dobry, choć słabł z każdą kolejną walką. W 1920 stanął do trzeciego pojedynku z Jackiem Dempsey'em. Stawką był tytuł mistrza wagi ciężkiej, i co za tym idzie, sporo kasy za wygraną. Walka skończyła się już w trzeciej rundzie, gdy Dempsey posłał Miske'a na deski. Była to pierwsza przegrana przez nokaut w jego dotychczasowej karierze, choć stoczył już ponad 100 pojedynków.

"Gdy walczyliśmy po raz trzeci, Billy był umierający, nie wiedziałem jednak, że jego stan jest już tak zły. Wiedziałem tylko, że błagał mnie, bym wyszedł z nim do ringu. Potrzebował pieniędzy, by potem móc odpocząć i podreperować zdrowie. "
 - napisał lata później w swojej autobiografii Jack Dempsey.

Z pieniędzy, które dostawał za walki, spłacał kolejne długi. W 1923r Billy czuł był już tak słaby, że czuł zbliżającą się śmierć, o treningach i walkach mógł już zapomnieć. Długi zostały spłacone, ale rodzina została bez środków do życia, zbliżały się Święta Bożego Narodzenia. Billy postanowił wyjść na ring ostatni raz, po to, żeby zarobić kasę na święta i aby finansowo zabezpieczyć żonę i trójkę dzieci, gdy jego nie będzie.

Rozmowa Billego z jego promotorem, Jackiem Reddy'm:

 - Jack, załatw mi walkę

- Chyba żartujesz? Nie jesteś w stanie walczyć.

- Bez względu na wszystko, po prostu znajdź mi rywala.

- Nie zrobię tego.

- Słuchaj, Jack, jestem totalnie spłukany. Wiem, że nie zostało mi wiele czasu i, zanim się stąd wymelduję, chcę dać Marie oraz dzieciakom jeszcze jedne święta. Na następną gwiazdkę już mnie z nimi nie będzie. Potrzebuję jeszcze jednej wypłaty. Chcę, by te święta były czymś, za co Marie i dzieciaki będą mnie pamiętać.

- Podobnie jak ja, dobrze wiesz, że walcząc w takim stanie, możesz tego nie przeżyć – Reddy nie dawał za wygraną.

- Wiem. Ale jestem wojownikiem. Prędzej umrę na ringu, niż w domu, siedząc w bujanym fotelu.

Jack wyciągnął z kieszeni portfel: - Pozwól mi pomóc. Ile potrzebujesz?

- Nic z tego. Nigdy nie brałem jałmużny i teraz nie zacznę tego robić.

- Dobra, oto co zrobimy. Wrócisz do treningów. Jeśli zdołasz dojść do jako takiej formy, zorganizuję ci walkę.

- Wiesz, że nie mogę tego zrobić. Nie jestem w stanie trenować, ale, ze względu na moją rodzinę, muszę raz jeszcze wyjść na ring. Proszę, zrób to dla mnie. Proszę.

- Będę żałował tego do końca życia... Daj mi sprawdzić, co da się zrobić.

Ostatnią walkę w swoim życiu miał stoczyć z Billem Brennanem. Gdy Billy wyszedł na ring, widzowie na trybunach oniemieli, był bardzo wychudzony, myśleli, że i bez żadnego ciosu padnie na deski. Billy wygrał tą walkę w czwartej rundzie poprzez nokaut, gwizdy na trybunach dobitnie świadczyły o tym, że kibice uważają walkę za ustawioną.  Billy zarobił 15 tysięcy dolarów, co pozwoliło jego rodzinie na zorganizowanie prawdziwych Świąt Bożego Narodzenia.

Billy Miske został odwieziony do szpitala, w bardzo ciężkim stanie, 25 grudnia. Zmarł w Nowy Rok rano.

O tym, że dali mu pięć lat życia, powiedział żonie dopiero na łożu śmierci. Wiedziała tylko, że jest chory. Potem Marie cierpliwie czekała, aż trójka dzieci podrośnie na tyle, by potrafiły w pełni zrozumieć poświęcenie taty. Billy junior tajemnicę gwiazdki 1923 roku poznał dwa lata później, gdy miał 7 lat.

Z tamtych świąt zapamiętał zapach choinki, zabawne dźwięki wydostające się z dziecięcego pianina i radość z otrzymanej kolejki. Zapamiętał rodzinną atmosferę i śmiech taty dobiegający z salonu. Zapamiętał, że złamało się krzesło, gdy siadała na nim babcia. Zapamiętał też, że zaraz po świętach tata umarł.

Z naszego "podwórka" również mamy przykłady prawdziwego oddania rodzinie, bliskim. Należy tutaj wspomnieć wspaniałą postawę choćby:

 Agaty Mróz, która będąc w ciąży,czekała do rozwiązania na przeszczep szpiku kostnego, zabieg się udał, niestety zmarła 14 dni po operacji na skutek sepsy i związanego z nią wstrząsu septycznego.

 Przemka Salety, poświęcił karierę sportową dla córki, oddał dla Niej swoją nerkę.

Jestem pewien, że każde z nas, rodziców, jest w stanie bez najmniejszego wahania oddać swojemu dziecku to co najcenniejsze.
I tak niewiele trzeba aby pomóc jeszcze komuś, obcemu, umierającemu. Możemy podarować ŻYCIE, wystarczy zostać:

        Honorowym Dawcą Krwi

  

Dawcą Komórek Mcierzystych 

Ja to zrobiłem...

Przepraszam jeżeli kogoś zdołowałem, ale musiałem to napisać....