Wodospad myśli....

Przewracał się z jednego boku na drugi, nie mógł zasnąć, myśli, natrętnie zawładnęły całym jego umysłem. Wstał, zapalić papierosa.
Która to już godzina, pierwsza, druga, nie chciał wiedzieć. Myśli, myśli, natrętne myśli. Ona się znowu oddala od Niego, znowu się zamyka w sobie, jak wtedy. Kilka miesięcy temu też była taka zamknięta w sobie, była obecna ciałem, ale sercem i myślami była daleko..  znowu się zamyka, znowu jest nieobecna.

Prosił Ją wczoraj,
     - porozmawiajmy.
cisza....
     - porozmawiajmy, musimy coś z tym zrobić.
- ja Ci już mówiłam
     - ale kiedy ?
- dawno..
     - ale co mówiłaś ?
- nie pamiętam.
     - porozmawiajmy ?
cisza....

Zamyka się w sobie, jak wtedy, znów się oddala od Niego.
Trzecia w nocy, odpala kolejnego papierosa, od tego który parzy mu palce, myśli, natrętne myśli, rozsadzają każdy zakamarek jego umysłu, boi się że tym razem oddalą się od siebie jeszcze dalej, że mogą przekroczyć tą niewidzialną granicę zza której już nie będzie powrotu, boi się.... i myśli......
Natrętny budzik wyrywa Go ze snu.  Sen ? Tak bardzo by chciał żeby to był tylko sen.......